Podczas walki z przeziębieniem często wykorzystuje się naturalne sposoby na wzmocnienie odporności i przeciwdziałanie chorobotwórczym drobnoustrojom. Jednym z najpopularniejszych składników codziennej diety zwalczania infekcji jest miód. Jaki rodzaj wybrać i jak warto go stosować podczas przeziębienia?

Miód na przeziębienie – dlaczego warto go stosować?

Fitoterapeutyczne właściwości miodu można podzielić na trzy grupy. Pierwszą stanowią kwestie fizyczne. Miód składa się z dużej ilości cukrów, a ich wysoka zawartość odpowiada wysokiemu ciśnieniu osmotycznemu, które stwarza nieodpowiednie warunki dla mikroorganizmów odpowiedzialnych za infekcje. Z kolei duża zawartość kwaśnych komponentów (np. aminokwasy i fenolo kwasy) sprawiają, że miód odznacza się niskim współczynnikiem pH i tym samym uniemożliwia rozwój szkodliwych drobnoustrojów.

Biologiczne właściwości lecznicze miodu są związane z dwiema substancjami. Lizozym wykazuje silne działanie antybiotyczne na bakterie Gram-dodatnie, co wiąże się z jego bezpośrednim oddziaływaniem na rozkład ściany komórkowej chorobotwórczego patogenu. Drugą przeciwbakteryjną substancją jest Defenzyna-1, której przypisuje się skuteczne przeciwdziałanie niektórym szczepom np. β-laktamazowej pałeczki E. Coli, ziarniaka Enterococcus faecalis opornego na działanie wankomycyny czy pałeczki Burkholderia cepacia wykazującej antybiotykooporność.
Trzecia i ostatnia kwestia dotyczy czynników chemicznych, które mają właściwości antybakteryjne tj. nadtlenek wodoru i metyloglioksal. Z kolei przeciwdrobnoustrojowe działanie miodu jest uwarunkowane zawartością licznych związków fenolowych – flawonoidow (np. kemferol, apigenina) i fenolokwasów (np. kwas galusowy, kawowy czy p-kumarowy).

Który miód będzie najlepszy na przeziębienie?

Wybór miodu jest często dyktowany walorami smakowymi. Niemniej jednak okazuje się, że poszczególne rodzaje miodów różnią się nie tylko smakiem, ale i zawartością cennych komponentów aktywnych czy efektywnością oddziaływania na ludzki organizm.

• Miód manuka odznacza się najwyższą zawartością metyloglioksalu względem innych odmian miodu.
• W badaniach aktywność inhibinowa (antybiotyczna) okazuje się najwyższa w przypadkach odmian gryczanych, lipowych wielokwiatowych letnich, wrzosowatych, spadziowo-jodłowych, spadziowo-świerkowych czy nektarowo-spadziowych.
• Miodowi gryczanemu przypisuje się dużą aktywność antyoksydacyjną, co przekłada się z kolei na silniejsze przeciwdziałanie wolnym rodnikom tlenowym.
  Często wspomina się, że miód lipowy wykazuje wartościowe działanie napotne, które jest znane z kwiatów lipy. Natomiast miód malinowy jest bardzo pomocny dla wzmocnienia odporności.

Jak stosować miód na przeziębienie?

Najpopularniejszym sposobem stosowania miodu na przeziębienie jest jego użycie jako dodatku do herbaty. Rozwiązanie to nie jest w pełni uzasadnione, bo dodanie miodu powoduje zwiększenie antyoksydacyjnego potencjału herbacianego naparu. Ponadto miód można połączyć z wieloma surowcami fitoterapeutycznymi, którym przypisuje się pozytywny wpływ na odporność i walkę z przeziębieniem np. kwiatami czarnego bzu, sokiem malinowym, herbatą lipową, owocami dzikiej róży czy owocami aceroli. Równie popularnym połączeniem jest miód z czosnkiem i cebulą, które jak wiadomo, są często określane mianem naturalnych antybiotyków i chętnie się je wykorzystuje podczas infekcji.

Bibliografia:

1. Bociek A. „Suplementy i substancje pochodzenia naturalnego wspomagające zapobieganie i leczenie infekcji górnych dróg oddechowych.” Problemy Nauk Medycznych i Nauk o Zdrowiu 2019, 10: 48.
2. Kędzia B., Hołderna-Kędzia E. „Współczesne poglądy na mechanizm przeciwdrobnoustrojowego działania miodu.” Postępy Fitoterapii 2017, 18(4): 290-297.
3. Dymarska E., et al. „Naturalne modyfikatory odpowiedzi immunologicznej.” Problemy Higieny i Epidemiologia 2016, 97(4): 297-307.
4. Dmowski P., Wilczyńska A. „Wpływ dodatku miodu na antyoksydacyjne właściwości naparów herbaty czarnej.” Porblemy Higieny i Epidemiologia 2015, 96(3): 688-692.
5. Kędzia B., Hołderna-Kędzia E., Dutkowiak A. „Aktywność antybiotyczna krajowych miodów odmianowych.” Postępy Fitoterapii 2014, 2: 67-70.